 |
 |
نویسنده: طاهره
یکشنبه 86/5/28 ساعت 7:49 صبح
شب از ظلمت تهی می گردد
شاخه های فولاد
بازوان عابران را می خراشد
تنها دودکش های غریبه
آزاد و رها در خیابان پرسه می زنند
خیابان ها
معبر بی قراری مایند
و ستارگانِ بخت ما در جوی خیابان فرو می افتند.
طاهره
امروز برای زندگی، برای خویشتن می نویسم. خواستم بودن را احساس کنم، و حس آرامش بخش لذت بردن از زندگی را. و امیدِ بی پروایی و نشاط آن طرف پنجره ایستاده بود، تا آن که لغزید و در وجودم محو گشت، و حالا می توانم لمسش کنم و برایش بنویسم.
امروز برای زندگی، برای خویشتن می نویسم. خواستم بودن را احساس کنم، و حس آرامش بخش لذت بردن از زندگی را. و امیدِ بی پروایی و نشاط آن طرف پنجره ایستاده بود، تا آن که لغزید و در وجودم محو گشت، و حالا می توانم لمسش کنم و برایش بنویسم.
 |
 |